Od Fatin CD Alana

-Ej!-zaśmiałam się i dźgnęłam go w żebra.

-Noo! To boli!-zawołał i zaśmiał się.

-No dobra... Co powiesz na mały wypad?

-To znaczy gdzie? Nad jezioro, spacerek po lesie...?

-Jezioro?-prychnęłam.-Miałam na myśli Nowy Jork, LA, Chicago, San Francisco... A może Paryż? Wszędzie, gdzie chcesz.-powiedziałam, a Alan spojrzał na mnie zdezorientowany.

-Jak chcesz to zrobić? Masz tu odrzutowiec, czy jak?

-Magia, Alanek, Magia...-zaśmiałam się.-To gdzie?

-Chodź, przejdziemy się do Paryża...-zaśmiał się Alan. Skłoniłam się dworsko i ujęłam jego dłoń.

-Na życzenie.-powiedziałam i w chwilę po tym staliśmy pod wieżą Eiffla.

-Nikt nie zauważy naszego pojawienia się?-spytał elf.

-Nie, tu jest dużo ludzi.-odparłam.-To gdzie idziemy? Może do jakiejś restauracji?

-Jasne, tylko nie na żabie udka!-zaśmiał się Alan.

-Dobra, dobra, ale jakiś fast-food, czy normalna restauracja?

-Obojętnie..

-No to chodźmy to 'maka'.-powiedziałam.-Czy może Ty, jako książę nigdy nie jadałeś we fast-foodach?

-A Ty księżniczko?-odgryzł się.. Po chwili spaceru byliśmy już w jednej z tych jakże popularnych restauracji.

-To co chcesz do jedzenia?-spytałam.

-Obojętnie, wybierz coś.-powiedział.

-To idź zająć miejsca.-powiedziałam ustawiając się w kolejce. Gdy zamówiłam i odebrałam jedzenie poszłam szukać Alana. Siedział przy dwuosobowym stoliku, a naprzeciwko niego siedziała jakaś piegowata Pippi Langstrumpf i szczebiotała po francusku. Akurat trafiłam na moment, w którym pytała, czy ma dziewczynę. Zdezorientowany Alan patrzył się na nią, najwyraźniej nie rozumiał ani słowa, ale gdzy mnie zobaczył uśmiechnął się szeroko. postawiłam tacę z jedzeniem na stoliku i puknęłam rudowłosą w plecy. Odparłam, ze ma dziewczynę. Francuzka zmarszczyła brwi i odpowiedziała mi w swoim języku.. Z wrednym uśmiechem odparowałam jej parę zdań po francusku i w końcu się wyniosła.

-Smacznego.-powiedziałam zabierając się za moją tortillę. Alan wziął swoja i tez zaczął jeść.

-Co jej powiedziałaś?-spytał, gdy skończył.

-Parę rzeczy.-odparłam i uśmiechnęłam się lekko.

-To znaczy...?

-Powiedziałam jej, że ma stąd odejść, ponieważ ja tu siedzę, a poszłam po jedzenie.. A ona na to, że tylko się tu przysiadła i po prostu rozmawiała. Ja jej odpowiedziałam, że jeśli to była niewinna rozmowa, to czemu pytała się ciebie, czy jesteś zajęty. Odpowiedziałam za Ciebie.

-Hmm?

-No, że oczywiście masz mnie..-powiedziałam. Gdy skończyliśmy wyrzuciliśmy kartoniki po jedzeniu i wyszliśmy kierując się z powrotem pod wieżę Eiffla.

<Alanek? =3>